Erika Yvette Velasco

Pagpapaamo sa Asong si Putot


Ang kuwento ni Mike Bigornia na “Si Putot” ay tungkol sa isang aso na nagngangalang Putot na hindi masaya sa kanyang maiksing buntot. Ang kuwento ay isinalaysay sa perspektibo ng bidang si Putot. Para kay Putot, isang kapansanan ang kanyang maiksing buntot. Ikinumpara niya ang kanyang sarili sa ibang mga hayop na may mahahaba at magagandang buntot.

Ang kuwentong ito ay nagtuturo sa mga bata na pahalagahan ang sarili nilang mga natatanging katangian, katulad ng pagpapahalaga ni Putot sa kanyang sarili sa bandang huli ng kuwento. Sabi ni Putot, “hindi dapat ikahiya ang kapintasan sapagkat hindi ito ganap na kasawian.”

Pabalat pa lamang ng librong “Si Putot” ay nagsasabi na ng kuwento. Mukhang nasa itaas ng burol ang bida ng kuwento na isang maliit na aso. Ang pamagat ng kuwento na “Si Putot” ay nakakatawag pansin dahil pinagsama ang salitang “putol” at “buntot “ upang mabuo ang pangalang Putot. Kaya naman ay malalaman na agad ng mambabasa na ang asong nasa ibabaw ng burol ay si Putot. Sa ilustrasyon sa harap, makikita rin na may nakatali na halaman sa may buntot ng aso. Mapapansin na may luha ang aso kaya hindi siya masaya sa kanyang buntot.

Si Putot ay makikita sa ibabaw ng isang burol. Marahil ang kahalagahan nito ay upang maipakita at maikumpara ang kaliitan ng asong si Putot. Kung wala ang burol sa larawan, marahil ay hindi maiisip ng mga mambabasa na maliit si Putot. Subalit sa aking palagay, may mas malalim pa na dahilan kung bakit parating nasa ibabaw ng burol ang bidang si Putot. Maaaring basahin na simbolo ito ng pag-iisa ni Putot sa kanyang kalungkutan na nararamdaman. Hindi siya nakikisalamuha sa ibang mga hayop at wala siyang kaibigan. Ang kanyang kalungkutan dahil tinuturing niya na kapansanan ang pagkakaroon ng maliit na buntot, ito ay nagdulot sa kanya upang humiwalay sa iba at mapag-isa. Sa bandang huli, makikita na pagkatapos niya maliwanagan na hindi pala dapat mainggit sa iba, umalis na si Putot sa ibabaw ng burol.

Ang unang spread ay naglalaman ng buod at aral na nais iparating ng libro. “Ang istoryang ito ay may nakakatuwang himig sa kabuuan. Isang mainam na paraan ito upang maiwaksi sa isipan ng mga bata ang labis na pagbibigay ng pansin sa sariling kapintasan, kapansanan, o anumang uri ng kahinaan…” Ang mensaheng ito ay para sa mga magulang, guro, daycare workers at mananalaysay. Masasabing may konsepto ng aral pa rin na hinahanap ang mga magulang o guro at alam ng manunulat na ang mga magulang ay bibilhin ang librong ito kung may nakapaloob na aral.

Ang ikalawang spread naman ay naglalaman ng copyright sa bandang kaliwa ng pahina at sa kanan naman ay isang larawan ni Putot na masaya at tumatalon sa may halamanan. Kung sa pabalat ng libro ay ipinakita ang isang aso na malungkot na nasa ibabaw ng burol, dito naman sa ikalawang spread, ipinakita ang aso na masaya. Mula rito, masasabi na ang librong ito ay nagpapangako sa mga mambabasa ng isang masayang katapusan.

Sa ikatlong spread nag-umpisa ang kuwento. Sa bandang kaliwa ay makikita na katulad ang ilustrasyon sa pabalat ng libro. Sa bandang kanan naman ay makikita na si Putot ay nasa ibabaw ng burol subalit mayroon na siyang mahabang buntot. Napapaligiran siya ng mga ulap at bituin kaya alam ng mambabasa na nangangarap lamang si Putot. Bukod pa rito, mapapansin din na may dalawang ibon na nakatitig sa buntot ni Putot. Ito ay nangangahulugan na nais din ni Putot na kainggitan o hangaan siya ng mga ibon. Kung ang simbolo ng burol sa kuwento ay pag-iisa, maaaring sa larawan na ito ipinapakita na kahit pa makamit ni Putot ang pangarap niya na magkaroon ng mahabang buntot, hindi ibig sabihin nun ay magkakaroon siya ng mga tunay na kaibigan. Mula rito, masasabing ang ilustrasyon ay nakakadagdag sa kuwento.

Sa susunod na pahina, makikita sa pagkakaguhit kay Putot na siya ay labis na malungkot. Maaari rin pagod sa kaiisip dahil may kasamang pawis si Putot sa ilustrasyon. Nakasampa si Putot sa ibabaw ng burol na tila nahihirapan sa kanyang kinalalagyan. Ang nasa kanan naman na ilustrayon ay nagpapakita ng deskripsyon ng teksto. “Di tulad ng loro, puwedeng pluma ang kanyang buntot.” Kulay itim ang background ng loro upang mabigyang pansin ang makulay nitong buntot na nagliwanag sa itim na background. Upang maipakita ang pluma, may mga linya na may kulay sa gilid ng loro. Sa aking palagay, hindi mainam na naipakita ito sa ilustrasyon. Hindi makukuha ng mambabasa kung ano ang mga linyang ito. Hindi malinaw ang pagpaparating ng mensahe. Dapat ay iginuhit talaga kung ano ang itsura ng pluma.

Ang ikalimang spread naman ay ang pagsasalawaran sa tekstong, “O di kaya’y ng pusa. Ang buntot niya’y dangal ng kaniyang amo.” Ang kulay na ginamit sa background ay light blue. Ang kulay na ito ay nagpapahiwatig ng kasiglahan dahil matingkad at buhay na buhay ang kulay na ito. Subalit taliwas ito sa nararamdaman ni Putot na kalungkutan. Maganda naman ang pagkakaguhit sa larawan sa kanan. Ipinakita nito ang pagkagarbo ng amo at ng kanyang pusa sa pamamagitan ng mga alahas, damit at background na nagmukhang salamin na bintana na may disenyo. May ulap rin sa ibabaw ng ulo ni Putot na nagsasabing patuloy siya sa kanyang pag-iisip ng iba’t ibang hayop na mas mahaba ang buntot kaysa sa kanya.

May halong mga biro at katatawanan din ang mga ilustrasyon sa libro. Halimbawa nito ay ang makikita sa susunod na pahina. Makikita na may tatlong baboy na magkakasama dahil nakabuhol ang kanilang mga kulot na buntot.

Sa ikapitong spread, isinalarawan ang isang panot na matanda na ginawang brotsa ang buntot ng kabayo. Gayun din sa sumunod na spread kung saan makikita na ang baka ay ginawang pamaypay ang kanyang buntot. Kung walang larawan, hindi ganap na buo ang kuwento at hindi magiging epektibo kung teksto lamang at hindi naisalarawan ang mga ito. Nakapagdala pa ang ilustrasyon ng humor sa mga mambabasa. Sa ikawalong spread din, makikita na ang background na kulay ay dilaw. Maaaring ginamit ito upang mabigyang pansin ang kainitan ng araw na siyang sumusuporta sa ideya na ang baka ay nagpapaypay gamit ang kanyang buntot.

Ang sumunod na spread ay nagpapakita naman ng isang kalabaw na ginagamit ang kanyang buntot sa paghagupit ng langaw at kuto. Subalit, hindi lamang ito ang mga isinali ng ilustrador sa larawan. May tunog na plak! na nakalagay sa larawan na makadadagdag sa imahinasyon ng mambabasa at hindi lamang makikita ang hayop kung hindi maririnig ang mga galaw nito. Sa madaling salita, nais ng awtor na linangin ang iba pang senses ng mga mambabasa.

Mapapansin din na may kinakain na damo ang kalabaw. Sa sumunod na pahina, ganun din ang ginawa ng ilustrador. May mga unggoy na nakalambitin sa puno at kumakain ng saging. Mula sa mga larawan na ito, matututunan ng mambabasa hindi lamang ang iba’t ibang uri ng hayop kundi pati na rin kung saan nakatira ang mga hayop na ito at kung ano ang kinakain nila. Hindi tinukoy ang mga detalyeng ito sa teksto subalit sa pamamagitan ng pagsusuri sa larawan, malalaman ang ganitong mga karagdagang impormasyon.

Sa sumunod na spread, makikita na ang pagpasok ng bulate sa kuwento. Sa umpisa ay makikita na sa malayo manggagaling ang bulate at habang inililipat ang pahina, lumalapit siya sa aso. Nang malapit na ito kay Putot, lumalaki rin ang mukha ni Putot. Maikukumpara ang laki ni Putot sa bulate. Mahusay ito dahil may galaw at may perspektibo na ginamit ang ilustrador.

Mainam din ang pagguhit sa bulate sa sumunod na pahina. Nang sabihin sa teksto na kaya malungkot ang bulate ay dahil sa ang kabuuan nito ay puro buntot, nilakihan ng ilustrador ang pagguhit sa bulate at ipinakita ang kabuuan nito. Maganda ang ginawa ng ilustrador dahil nabigyang-pansin ang bulate at naipakita ang kabuuan nito nang sa gayon ay malinaw sa mga mambabasa ang ibig sabihin ng teksto.

Hindi rin nalilimitahan ang border sa aklat. Lumalagpas ang mga ilustrasyon sa border. Mahusay ang ganitong pagsasalarawan dahil nakaalis ang ilustrador sa limitasyon ng border, napalaki at napabuti niya ang kanyang mga ilustrasyon.

Sa huling pahina ng kuwento, makikita na nakaalis na si Putot sa burol, tinanggal na niya ang nakakabit na halaman sa kanyang buntot at siya ay pumunta sa lupa kung saan siya’y masayang lumulundag. Si Putot mismo ang nagbigay solusyon sa kanyang problema. Ang ilustrasyon sa bandang kanan ng spread na ito ay katulad ng ilustrasyon sa unang pahina. Samakatuwid, natupad ng awtor at ilustrador ang pangako sa mga mambabasa na may masayang katapusan ang kuwento ni Putot.

Sa ikalawa sa huli na pahina ng libro ay may sasagutan na gawain. Kailangan ilagay ang katumbas na buntot sa bawat hayop na nabanggit sa kuwento. Marahil ito ay para sa katuwaan na rin ng mga bata at upang maipakilala at matandaan nila ang iba’t ibang hayop na ipinakilala sa kuwento.

Ang huling pahina naman ng libro ay nagpapakita ng listahan ng mga libro ng Adarna. Ito ay naghihikayat sa mga mambabasa na bumili pa ng maraming libro ng Adarna. Tulad nga ng napagusapan sa klase, ang Adarna ay nakatutok sa komersyo ng paglimbag at paglikha ng mga librong pambata.

Masasabing nakadagdag ang ilustrasyon sa kuwento dahil naipapakita ang iba’t ibang mga hayop at kung paano sila naiiba kay Putot. Ipinapakita rin ang labis na kalungkutan ni Putot nang maisip niya ang kanyang kapansanan., ang pagkamaiksi ng kanyang buntot.
Nakakapanghinayang na unimaginative ang likod ng libro sapagkat buod, logo ng Adarna at background lamang ang nakalagay. Glossy ang papel na ginamit. Dahil ang libro ay Adarna, nakakalungkot na naka-stapler lang ang pagkaka bind sa mga pahina. Madaling masisira ang libro.

Malinaw naman ang pagkakaguhit at maiintindihan ng mga mambabasa. Simple at magugustuhan ng mga bata. Mapapansin na hindi diretso ang mga linyang ginamit at hindi pino. Maaaring ito ay sa kadahilanan na nais kopyahin ng bata ang ilustrasyon at kung makikita niya na hindi diresto ang pagkakaguhit niya at baluktot ang mga linya, iisipin niya na mabuti lang iyon dahil ganun din naman ang ilustrasyon sa libro. May anino rin ang mga bagay sa ilustrasyon. Mainam ito dahil nagapapakita ng dimensyon ang mga larawan.